De behoefte die beschouwers van het werk van Vera Zegerman vaak blijken te hebben om haar objecten aan te raken en eraan te voelen, inspireerde haar om een serie beelden te maken die aangeraakt móeten worden, want het thema is: "verboden af te blijven".
De beelden die zo ontstonden kun je ook beleven zonder te kijken, met je ogen dicht. "Bevoelers" van dit werk voelen tegenstellingen zoals tussen glad - ruw, hard - zacht en warm -koud. Dit roept bij iedereen verschillende associaties op. De organische en natuurlijke vormen, die ook in haar andere werk altijd een grote rol spelen, beïnvloeden de sensatie van het aanraken.
Dit geldt vooral voor de serie objecten waarin zich een lamp bevindt: door een enkele kier schijnt gekleurd licht (bijvoorbeeld rood of paars) en het beeld wordt verwarmd door de lamp. De toeschouwer is verrast om de warmte te voelen als hij of zij zich houdt aan het "verboden af te blijven" en het beeld aanraakt.
Veel mensen moeten over een drempel heen om de beelden aan te raken, omdat ze gewend zijn dat je niet aan kunst mag komen, maar kunnen daarna niet meer stoppen omdat ze de warme beelden zo aangenaam vinden.
Voor Vera is het belangrijk met dit werk - heel letterlijk - "contact" te maken met de beschouwers.
